Λίγα Λόγια για το Βιβλίο

Τρεις διαφορετικές ιστορίες.

Ή μήπως μία;

O Άρχης και η Δαμεία, δύο σύγχρονοι άνθρωποι, συναντιούνται τυχαία(;) στην αυλή της Μονής του Ταξιάρχη στη Μυτιλήνη, θέλοντας να ευχαριστήσουν -ο καθένας για τους δικούς του λόγους- τον Άγιο για το θαύμα που τους άλλαξε τη ζωή.

Και όμως, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που διασταυρώνονται οι δρόμοι τους. Το παρελθόν τους είναι κοινό και χάνεται στο βάθος των αιώνων. Οι ήρωες έχουν συναντηθεί και αγαπηθεί άλλες δύο φορές, σε διαφορετικές εποχές.

Τον 11ο αιώνα, στο ίδιο πάλι μοναστήρι, κατά την άλωσή του από τον αρχηγό των Σαρακηνών πειρατών Σιρχάν, ήταν και οι δύο εκεί. Άρχοντας του Στένακα αυτός, αιχμάλωτη στα χέρια του κουρσάρου αυτή. Αλλά και στο Πήλιο, στο πεδίο της μάχης μεταξύ Κενταύρων και Λαπίθων. Αρχηγός των πρώτων αυτός, πριγκίπισσα της Μεσσηνίας αυτή.

Το παρόν τους ζητάει να κλείσουν τους κύκλους που άφηναν διαρκώς ανοιχτούς και να βιώσουν στο έπακρο αυτή τη φορά τη σχέση τους. Θα τα καταφέρουν;

MIA ΚΑΡΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Απόσπασμα από το βιβλίο

… Όταν ο άνδρας μπήκε στο δωμάτιό του, άνοιξε διάπλατα την μπαλκονόπορτα· ο αλμυρός θαλασσινός αέρας εισέβαλλε, φουσκώνοντας τις λευκές κουρτίνες σαν πανιά πλοίου. Ξάπλωσε στο διπλό κρεβάτι έτσι με το μαγιό και με το αλάτι της θάλασσας πάνω του. Έφερε τον πήχη του πάνω στα μάτια του και έμεινε ακίνητος, να αφουγκράζεται την καρδιά του, που χτυπούσε ακανόνιστα. Παλιά, πίστευε πως δεν είχε καρδιά, πως ήταν μόνο… Ζώο; Κτήνος; Μισός άνθρωπος; Από αυτήν έμαθε πως αυτό που χτυπούσε στο στήθος του δεν τον κρατούσε απλώς ζωντανό, μα τον έκανε να αισθάνεται πράγματα που νόμιζε ανύπαρκτα. Πράγματα που, όταν τα ένιωθε στην αρχή, τον έκαναν να θυμώνει και να αγωνιά και μετά να χαίρεται και πάλι να θυμώνει… Την πρώτη φορά, που αντίκρισε τα κεχριμπαρένια μάτια της, πόσο καλά τη θυμόταν… Τον κοίταγε αγέρωχη και φοβισμένη· όμως το έκρυβε γενναία. Και τώρα του έλεγε πως νόμιζε ότι τον ήξερε, ότι τον είχε ξανασυναντήσει! Γέλασε δυνατά. Ευτυχώς, αυτός ήξερε πως η φορά αυτή ήταν η τελευταία, ήταν η δική τους ζωή αυτή τη φορά μοιρασμένη! Οι προηγούμενες… Αχ, αυτές οι προηγούμενες… Αυτή ήταν τυχερή, δεν θυμόταν. Αυτός όμως, θυμόταν τα πάντα, σαν να μην είχαν περάσει τόσα χρόνια! Αλήθεια, πόσα χρόνια είχαν περά σει, πόσοι αιώνες αναμονής, για να ξαναντικρίσει τα κίτρινα μάτια της.

Σελίδες

516

Σχήμα

14 Χ 21

Συγγραφέας

Αξιολογήσεις

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.

Κάνετε την πρώτη αξιολόγηση για το προϊόν: “Χίλια χρόνια μετά… Κι άλλα χίλια”

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *